الزامات کارگاهی

-شکل و ظاھر ساختمان

الف)طراحی و اجرای ساختمانھا باید بصورتی باشد که به منظر خیابان ھا، محله و مظاھر فرھنگی، طبیعی و ویژگی ھای ارزشمند محیط لطمه نزند.

ب) ساختمان باید طوری طراحی شود که فرم، مقیاس، مصالح، رنگ و تناسبات حجم آن با محیط اطراف ھماھنگ باشد.

ج)بندھای فوق در مورد تابلوھا، مبلمان شھری و تندیسھای واقع در فضاھای شھری نیز مصداق دارد.

د)تشخیص مناسب بودن ساختمان ھا و عناصر شھری در بندھای فوق با نھاد مسئول امر ساختمان خواھد بود.

ه)نھاد مسئول امر ساختمان باید شوراھای تخصصی بازنگری طرح ھا را جھت رسیدگی به موارد فوق ایجاد نماید.

2-الزامات کارگاه ساختمانی

الف)کارگاهھای ساختمانی و تجھیزات آن باید طوری در محوطه مکانیابی شود که براساس قوانین موجود و مقررات ایمنی و حفاظت کار در حین اجرا (مبحث دوازدھم)بوده و خطری نداشته و یا ایجاد مزاحمت نکند.

ب)در ھنگام ساخت، از پیاده روھا و تاسیسات و تجھیزات شھری، فاضلاب و شیرھای آتش نشانی، علائم اداره نقشه برداری و غیره باید مراقبت گردد و در مدت زمان ساخت دسترسی مأمورین ذیربط به آنھا ممکن باشد.

ج)در ھنگام ساخت، سازنده باید کپی پروانه ساختمان و دفترچه اطلاعات ساختمان را در محل کارگاه، داشته باشد و تابلوئی حاوی مشخصات ملک، ساختمان و مسئولین ساختمان (مالک، طراح، مجری و ناظر)را در محل کارگاه بصورتی که از معبر عمومی قابل رویت باشد، مطابق با مبحث دوم مقررات ملی ساختمان و مشخصات دیگر تعیین شده توسط سازمان نظام مھندسی ساختمان استان، نصب نماید.

ه)درختان، گیاھان و سایر عناصری که در پروانه ساختمان الزام به نگھداری آنھا شده، باید در ھنگام ساخت محافظت گردند.

و )در صورت قطع درختان، نشاندن درختان جایگزین الزامی است.

ز)تعداد درخت ان جایگزین و محل آنھا از سوی نھاد ناظر بر امر ساختمان تعیین میگردد.

ح)ھرگاه در حین عملیات ساختمانی آثاری که مربوط به میراث فرھنگی کشور باشد، یافت شود، عملیات ساختمانی باید متوقف و به سازمان میراث فرھنگی کشور و دیگر نھادھای ذیربط اطلاع داده شود.ادامه عملیات ساختمانی منوط به اخذ مجوز از این دستگاهھا خواھد بود.

3-الزامات مصالح و فراورده ھای ساختمانی

الف)در ساخت بنا استفاده از مصالح و فراوردهھای ساختمانی طبق مبحث پنجم مقررات ملی ساختمان ایران در صورتی مجاز است که اثر زیانبخشی بر سلامتی کارگران، ساکنین آتی آن، ساختمانھای مجاور و عابرین از محل ساختمان نداشته باشد.

ب)مصالح و فراوردهھای ساختمانی نباید به محیط زیست آسیب برسانند و دارای عمری طولانی باشند.

د)مصالح و فراوردهھایی می توانند در ساخت بنا بکار برده شوند که با ضوابط مبحث پنجم مقررات ملی ساختمان مغایرتی نداشته ومورد تایید موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران قرار گرف ت ه باشند.

ه)در مواردی که روش ھا، مصالح و فراوردهھای رایج ساختمانی پاسخگوی نیازھای تکنیکی و معماری ساختمان نباشند، استفاده از روش ھا و مصالح دیگر باید به تایید موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران یا سایر نھادھای مسئول برسد.

۴-الزامات ساختمان درخصوص تأسیسات و تجھیزات شھری

الف )در ساختمان باید تاسیسات تامین آب، دفع فاضلاب و آب ھای سطحی و تاسیسات نگھداری موقت زباله و بازیافت پیش بینی گردند.این تاسیسات باید طوری ساخته شوند که مزاحمت و خطری بویژه از جھت بو، بھداشت و آلودگی صوتی ھنگام پر و تخلیه کردن، برای ساکنین و ھمسایگان ایجاد نکند.

ب )ھر واحد مسکونی و تصرفھای مختلف و مجاز در ساختمان، باید به کنتور آب مجزا مجھز باشد.

ج )رعایت مبحث شانزدھم مقررات ملی ساختمان ( تاسیسات بھداشتی)در رابطه با ضوابط آب مصرفی و دفع فاضلاب الزامی است.

۵-الزامات ساختمان درخصوص حفاظت در برابر لرزش، حرارت و صدا

الف)میزان سر و صدا یا لرزش ایجاد شده توسط تاسیسات ساختمانی باید محدود به میزان مجاز در ضوابط مبحث ھجدھم مقررات ملی ساختمانی (عایقبندی و تنظیم صدا)بوده و باید طوری عایق گردند که خطر یا مزاحمتی ایجاد نکنند.

ب) ساختمان باید طوری عایق گردد که اتلاف انرژی به حداقل ممکن کاھ ش یابد.رعایت ضوابط مبحث نوزدھم مقررات ملی ساختمانی (صرفه جویی در مصرف انرژی)برای تعبیه عایق حرارتی ساختمان الزامی است.

ج) ساختمانھایی که بوسیله دستگاه ھای مکانیکی گرم و سرد می شوند و تاسیسات آنھا، باید طوری طراحی گردند که انرژی لازم تا حد امکان با صرفه و متناسب با شرایط محیط زیست مصرف شود.

۶-الزامات ساختمان درخصوص تجھیزات حفاظت در برابرسوانح

الف )استفاده از تجھیزات حفاظت در برابر صاعقه در کلیه ساختمان ھای گروه ۶و ٧و ساختمانھای دیگری که بعلت نوع کاربری و یا موقعیت قرارگیری آنھا نھاد مسئول امر ساختمان ضروری بداند، الزامی است.

ب ) ساختمان و تاسیسات آن باید طوری طراحی شوند که در آن ھا امکان بوجود آمدن حریق یا توسعه آتش و دود به حداقل ممکن تقلیل یابد و در صورت بروز حریق، اطفاء حریق و نجات انسان ھا و حیوانات امکانپذیراشد.

ج )رعایت ضوابط مبحث سوم مقررات ملی ساختمان ایران (حفاظت ساختمان ھا در مقابل حریق)در کلیه موارد الزامی است.

د)در کلیه ساختمان ھا بویژه ساختمان ھای عمومی، تامین راه مشخص و ایمن به طرف راه ھای خروجی ساختمان و فضای آزاد برای استفاده در مواقع اضطراری الزامی است.

ه )محلھا و راھھای خروج امن و مسیرھای امداد رسانی در ساختمانھا باید طوری تعبیه شو ن د که علاوه بر ھدایت مردم به مکان امن (در ھنگام حریق) ، درصورت وقوع زلزله نیز امکان یاری رسانی به ساکنین را فراھم نمایند.

و ) ساختمان باید طوری طراحی و ساخته شود که در صورت وقوع زلزله شدید به ساختمان ھای ھمسایه صدمه نزند و ساختمانھای ھمسایه نیز به آن آسیب نرسانند.

ز )رعایت ضوابط مندرج در آئین نامه ٢٨٠٠ و بویژه تعبیه درز انقطاع مابین ساختمان ھا الزامی است.

ح)تامین راه ھای امدادرسانی:

به لحاظ عمده بودن خطر زلزله در بسیاری از مناطق کشور، در طراحی ساختمانھا علاوه بر درنظر گرفتن مساله حریق و ضوابط مندرج در مبحث سوم مقررات ملی ساختمان (محافظت ساختمان ھا در مقابل حریق)، راه ھای امدادرسانی از خارج ساختمان نیز پیش بینی می گردد. این راه ھا از طریق سطوح الزامی امدادرسانی در فضای باز مجاور ساختمان (در حیاط یا معابر عمومی مجاور) و بازشوی الزامی امدادرسانی (در تصرف ھا و واحدھای مسکونی)جھت ورود و استقرار افراد و وسایل امدادرسان تامین میگردد.

ح- ١)تعبیه راه ھای امدادرسانی در ساختمان به منزله نفی مسیرھای خروج مندرج در مبحث سوم مقررات ملی ساختمان (حفاظت ساختمان ھا در مقابل حریق)نیست.

ح- ٢)در مواقع اضطراری، دسترسی اصلی (راھروھا و پله ھای اصلی)در داخل کلیه ساختمان ھا بعنوان راه اول امدادرسانی مورد استفاده قرار میگیرد.در بناھای گروه ۴تا ٧مقاوم سازی دسترسی اصلی در برابر زلزله الزامی است.

ح- ٣) ساختمان ھای گروه ۴تا ٧این مبحث باید مجھز به راه دوم امدادرسانی باشند.

ح- ۴)برای ھر تصرف و واحد مسکونی در ساختمان ھای گروه ۴تا ٧باید سطحی در فضای باز مجاور ساختمان (سطح امدادرسانی)درنظر گرفته شود.از این سطح برای استقرار افراد، وسایل و خودروھای امدادرسانی استفاده می شود.این سطح باید به دسترسی ھای اصلی شھر متصل باشد. در ساختمان ھای گروه ۶و ٧دسترسی سواره به سطوح امدادرسانی الزامی است.

ح- ۵)ھر تصرف و واحد مسکونی در ھمه گروھھای ساختمان این مبحث باید دارای حداقل یک بازشو مجزا و مستقل امدادرسانی در نما و مشرف بر سطح امدادرسانی که بتوان از طریق آن عملیات نجات را انجام داد، باشد.عرض بازشو امدادرسانی حداقل ٩٠ سانتیمتر و ارتفاع آن ١٣٠ سانتیمتر است.بدیھی است که به ازای ھر بازشوی امدادرسانی، یک سطح امدادرسانی نیز در زیر آن باید درنظر گرفته شود. در ساختمان ھای گروه ۴و ۵، سطح امدادرسانی باید حداقل به عمق ٣متر و عرض ۵متر باشد.در ساختمان ھای گروه ۶و ٧به ازای افزای ش ھر طبقه یک متر به این عمق افزوده می گردد.عرض سطح امدادرسانی می تواند با نظر نھاد مسئول امر ساختمان تا تمامی عرض بنا امتداد یابد.

ح- ۶)در سطوح امدادرسانی، تعبیه کاربری ھایی که موجب اشغال این سطح به مدت طولانی می گردد، مجاز نیست.

ح- ٧)ھرگاه سطح امدادرسانی واحدھای مسکونی یا تصرف ھای ساختمانھای گروه ۴و ۶در پلاک ھای شمالی، حیاط خلوت باشد، این سطح میبایست بدون مانع و گذر از واحد مسکونی توسط راھی به حیاط اصلی متصل گردد.این معبر در گروه ۴تنھا برای عبور افراد و در گروه ۶برای عبور خودرو در نظر گرفته می شود.

ح- ٨)حداقل فاصله ساختمان ھای گروه ٧از مرزھای مجاور به منظور ایجاد دسترسی سواره به جوانب ساختمان باید ٣متر و در ساختمان ھای گروه ۵به منظور عبور افراد، حداقل 1.5 متر باشد.

ح- ٩)ھرگاه تصرف ھا و واحدھای مسکونی طبقه آخر ساختمان ھای گروه ۴تا ٧در فضای زیر سقف شیب دار باشد، احداث یک تراس یا بالکن حاوی بازشوی امداد رسانی در سقف شیب دار که حول یکی از محورھای عمودیش باز شود و دارای حداقل عرض ٩٠ سانتیمتر و ارتفاع ١٣٠ سانتیمتر باشد، به منظور امکان امدادرسانی الزامی است.

٧ -ضوابط نگھداری حیوانات خانگی

الف)وجود لانه ھای حیوانات خانگی در ساختمان مشروط به آنکه در قوانین کشور نگھداری آنھا بلامانع باشد، درصورتی مجاز شمرده میشود که بصورت قطعاتی مجزا از ساختمان و با مصالح غیر بنائی بوده و بعنوان یک بخش اصلی از ساختمان محسوب نشود.

ب)در محل قرارگیری حیوانات خانگی دسترسی به آب باید بطور دائم فراھم بوده و مسائل بھداشتی رعایت گردد.

ج)در روستاھا و محل ھایی که نگھداری و پرورش حیوانات مجاز شمرده می شود، محل نگھداری حیوانات باید از محل اقامت ساکنین جدا گردد.